Yeni dilekler, umutlar ve heyecanla girdik 2020’ye. Güzel de başlamıştı oysa ki bir çoğumuz için. Yapılacaklar, alınacaklar, gezilecek yerler listesi hazırlanmıştı daha yılın başından. Her yeni yıl gibi ondan da beklentimiz yüksekti. Ta ki dünyayı durduran virüse kadar. Korona geldi ve zaman durdu. Yaşadığımız şu an kaldı sadece. Bilinmeyene doğru büyüyen kaygıyla her birimiz biraz sallandık, biraz savrulduk. Gardımız düştü önce ama yeniden kalktık. Hayatı eve sığdırdık. Hiç tanımadığımız gizli yanlarımızı keşfettik mesela. Ne şefler, ne bahçıvanlar çıktı karşımıza. Resim, müzik, sinema sevdamız kabardı. Sanat eleştirmeniliği bile yaptık aramızda. Yorulduk, korktuk ama yolun sonunu tamamladık işte. Geriye dönüp bakınca görüyorum ki güzel bir yıldı benim için. Her şeyden önce sağlıklı bir insan olmanın ne büyük bir şükür sebebi olduğunu bir kez daha anladım. Nefes almanın ne kadar kıymetli olduğunu… Kızımla zamansız, saatsiz vakit geçirme şansım oldu günlerce. Hiçbir yere yetişme telaşı olmadan tadına vardığım yemekler, kokusunu içime çektiğim kahvenin yanında uzayan aile sohbetlerim…Kazanma telaşında farketmeden kaçırdığım hayatın değeri serildi önüme. Yavaşlamayı öğrendim mesela. Çalışmak için harcadığım zaman kadar, yaşamanın keyfine varmak için de zaman ayırmayı öğrendim… Kapının önünde duran arabadan ziyade, oturduğum koltuğun rahatlığı daha çok önem kazandı benim için. Menüdeki en pahalı yemeğin, evimde sevgi ile yaptığım bir kase çorba lezzetinde olmadığını bir kez daha anladım. Demem o ki 2020 felaketlerle başlayıp bitse de, bana çok şey kazandırdı. Var olanı kabullenip, onunla yaşamayı öğreniyorum. Değişiyorum, değişirken yeni bir insana dönüşüyorum. Dışımdan çok, içimi cilalayıp, parlatıyorum artık. Ruhum güzelleştikçe daha güzel bakıyorum hayata. Bilmelisin ki 1 Ocak sabahı hiçbir şey değişmeyecek; eğer sen farketmezsen. Ve çok şey değişecek eğer sen değişirsen. Tüm dünyanın sağlık, barış ve sevgi ile değiştiği yeni bir yıla uyanması dileğimle…
