Sinem Kaşifoğlu yazdı…Nane miydi her şeye iyi gelen? Yoksa niyetim miydi iyileştiren?

Nane miydi her şeye iyi gelen? Yoksa niyetim miydi iyileştiren? başlıklı ilk köşe yazımla sizi selamlıyorum. Hayata dair farklı konularla her hafta bu köşede sizlerle buluşacağız. Bazen sanata, bazen siyasete, bazen de mizaha dokunacağız hep birlikte. Unuttuklarımız, hatırladıklarımız, hayallerimizi paylaşacağız. Okuyan herkesin kendinden bir şeyler bulacağı bir buluşma olması dileğiyle…

Şifa niyetine Nane… Ben küçükken ne zaman bir yerim ağrısa anneannem “naneli çay” yapardı. Kokusu ruhumu, tadı içimi ısıtırdı. Şefkat demekti benim için o çay. Nenemin tüm kalbiyle, kocaman bir sevgiyle yapıp önüme koyduğu şifaydı. Ve sorgusuz sualsiz inanmak, kabul etmek ve teslim olmaktı benimkisi.. Daha ilk yudumda geçerdi ağrım, sızım. Çünkü niyetim iyileşmekti. Ve bilirdim ki her seferinde, her ağrıya iyi gelirdi nane çayı. Her yudumu geçeceğine inanarak içerdim. Ve hep de geçerdi.. Başım, dişim, karnım hiç farketmezdi. Düşüp kanattığım dizimin ağrısı bile geçerdi. Çünkü “nane çayı her şeye iyi gelirdi” Ve kokusu hep gülümsetirdi.

Unutmamalı insan çocukluğunu! Çocuk yüreğindeki iyi niyeti. Neye inandığını, inandığını yaşadığını hatırlamalı.. Her an’ı da öyle yaşamalı. Peki sorarım size nane miydi her şeye iyi gelen? Yoksa niyetim miydi iyileştiren? Size iyi gelen insanları, tatları ve kokuları hep hatırlamanız dileğiyle…