Eskiden Nasreddin Hocalı fıkralara da çeşitli boyutlarıyla konu olan bir laf ve keza uygulaması da vardı, “eşeği önce ortadan kaybet, sahibi üzülsün, sonra buldur, sahibi sevinsin…”
Gel zaman git zaman bu uygulama politikada çok makul ve makbul bir uygulama haline geldi.
Ahali halinden şikayet etmeye başladı mı, kurnaz politikacılar hedef saptırmak ve şikayetlerin yönünü değiştirmek için, önce ahalinin eşeğini kaybettirir, ahali diğer dertlerini unutarak eşeğin derdine düşer, uygun zaman geldiği varsayılınca da eşek buldurulur, sahibi sevindirilirdi, sahibin “gazı” alınırdı.
Bu uygulama daha çok ekonomi politikaları çuvallayan, devleti ve halkı sefalete, yokluğa, darlığa sürükleyen hükümetler tarafından yapılırdı ve halen de yapılıyor.
Şu anda Türkiye ekonomisinde bizim eşek kayıp.
KKTC’de durum daha da vahim, hem eşek, hem de oğlu eşşoğlu eşek kayıp, ve öyle görünüyor ki bu gidişle ne eşek, ne de eşşoğlu eşek bulunamayacak.
Türkiye’de AKP iktidarı, iktidarı boyunca her eşeği kaybettirdiğinde bir kulp bulup halkın gazını biraz olsun aldı, ama bu sefer durum farklı.
Bu sefer eşek yıllar yılı süren hatalı ekonomi politikaları yüzünden kayboldu.
İşin özetinde, yıllar yılı hazırdan yiyen eşeğin samanı bitti, arpası da bitti, taşıma suyuyla döndürülen değirmenin suyu da bitince, eşek topukladığı gibi ortadan kayboldu.
Kısacası eşek, gidiş o gidiş, bir daha bulunamamak üzere kaçtı.
Kepçeyle geri almadan önce kaşıkla verme misali, asgari ücrete, memur maaşlarına filan yapılan zamlar da envai tür vergilere yapılan zamlar ve çıldıran enflasyon karşısında güneşte eriyen kar gibi eriyip bitince, sabit gelirli vatandaşın gelirine zam yapılması da eşeği geri getirmeye yetmedi, kaşıkla verilen zam kepçeyle geri alınınca bizim eşek topukladı, hatta bu sefer tırıs tırıs değil, dörtnala kaçtı.
Birileri işi kitabına uydurduktan sonra tekrar buldurur, ahalinin gazını alır umuduyla eşeği kaçırdı, ama eşek resmen ortadan toz oldu, gidiş o gidiş.
Faiz, nas, mas, falan filan derken, bizim eşek “hani bizim tas, nası bırak, tasa bak, tas tamtakır kuru bakır, yiyecek birşey kalmadı, sorry be gardaş, kendine başka eşek bul, bulamazsan da başının çaresine bak” deyiverdi, topukladı.
Eşekle birlikte dolar, sterlin, euro da topukladı.
Fiyatlar patladı, enflasyon çıldırdı, TL eridikçe eridi, tarihinin en düşük değerini gördü, erimeye de devam ediyor.
Şimdi sıra, bugüne kadar evin yükünü çeken ama şimdi ortadan kaybolan eşeğin rolünü kimin üstleneceğinde…
Bir diğer deyişle, eşeğin yerine kimin gireceğinde.
Şimdi soru şu; Kim eşek olmak ister?
Veya, kim eşek yerine konmak ister?
Veya, önceden eşek yerine konan ve bir kalbur samana tav olan, şimdi tasta saman, sulakta su kalmayınca, bir daha eşek yerine konmak ister mi?
Hade Nasreddin Hoca, o müthiş ekonomi bilginle, söyle bakalım, nerde bizim eşek!!!
